- алабүйректен
- ет. Әр жердің қары кетіп, алабажақтану, алақат-алақат күйге түсу. Оған мына «түске дейін – мүйіз, түстен кейін – киіз» аталатын жаймашуақ қабаттасқаннан кейін ит жонданып, бүкіс тартқан жоталардың төскейі тіпті а л а б ү й р е к т е н і п шыға келді (К. Ахметбеков, Қасірет, 1, 154).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.